Paweł Kornew
Urodził się w 1978 roku
w Czelabińsku, gdzie mieszka po dziś dzień. W 2000 roku ukończył studia ekonomiczne na Uniwersytecie Czelabińskim i prawie dziewięć lat przepracował w wyuczonym zawodzie. Obecnie całkowicie koncentruje się na twórczości literackiej.
Pisać, mniej lub bardziej systematycznie, zaczął w 2003 roku i wtedy powstały pierwsze rozdziały Sopla, powieści, która ukazała się nakładem wydawnictwa Alfa-kniga w styczniu 2006 roku, a już we wrześniu została uhonorowana nagrodą Miecz bez imienia (Nagroda ufundowana przez Wydawnictwo Alfa-kniga, jako zachęta dla młodych i nieznanych twórców fantastyki akcji i humorystycznej oraz w celu odrodzenia najlepszych tradycji literatury rosyjskiej. Nazwa nagrody pochodzi od tytułu powieści Andrieja Bielanina). Pierwsza tetralogia z cyklu Przygranicze została wydana w Polsce przez Fabrykę Słów.
Inny cykl Kornewa Egzorcysta otrzymał nagrodę im. Afanasija Nikitina (Nagroda za fantastykę awanturniczo-przygodową) na Bastkonie – 2013.
Czyta od dziecka, preferuje fantastykę naukową i fantasy. Z autorów zagranicznych ceni twórczość między innymi: Rogera Zelaznego, George`a Martina i Simona Greena. Z rosyjskich, chyba dwie pierwsze książki z cyklu o Swarogu Aleksandra Buszkowa, Kroniki Sjały Aleksieja Piechowa, Drogę do domu Witalija Zykowa i Tajne miasto Wadima Panowa.
Ulubiona muzyka: Piknik, Nautilus Pompilius, Fort Royal, Agatha Christie, Cziornyj obelisk i wczesne albumy Korolja i Szuta.
Jeśli chodzi o filmy, woli niefantastykę, raczej coś z kryminalnym zacięciem: Porachunki, Przekręt, Czwartek, Przekładaniec, Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj, Adrenalina, Angielska robota i tym podobne.
Jeśli chodzi o ulubione nałogi, są to: ciemne piwo, koniak, calvados i armaniak.
Sopel – Paweł Kornew
W świat Przygranicza trafiasz przypadkiem. Z woli losu. Wysiadasz z wagonu, by na postoju napić się piwa. Chwilę potem nie ma ani stacji, ani pociągu, ani torów, ani dworcowej knajpy, z której właśnie wyszedłeś. Tylko mróz, śnieg, zamieć. I konieczność toczenia ciągłych walk. Z ludźmi i innymi bestiami. Światem Przygranicza rządzi zasada „wszyscy przeciwko wszystkim”. Srebro i artefakty warte są tu nieporównanie więcej niż ludzkie życie. Miłosierdzie czy przyjaźń to tylko puste słowa. Co drugi jest bandytą. Sroga zima zaczyna się już w...
więcejTam gdzie ciepło – Paweł Kornew
Kontynuacja „Lodowej cytadeli” Przygranicze to kilka okręgów i miast wyrwanych z naszego świata i ciśniętych w krainę wiecznego mrozu. Fort jest jednocześni sercem Przygranicza i jego dnem. To od samych podstaw zmrożona kloaka, zamieszkana przez ludzi bynajmniej nie serdecznych, którzy cenę ludzkiego życia mierzą nierzadko wartością pudełka nabojów bądź skrzynki konserw. Pozornie nie da się upaść niżej, dopóki los nie podstawi człowiekowi nogi i nie zmusi do porzucenia w miarę spokojnego życia i panicznej ucieczki gdzie oczy poniosą, byle...
więcejLodowa cytadela
Przygranicze to parę miast kilkadziesiąt lat temu wyrwanych z naszego świata i przeniesionych do krainy wiecznego mrozu. Miejsce, w którym przez większą część roku panują chłody i wieją lodowate wiatry, a ludzie nabywają magicznych zdolności, co czyni ich bardziej niebezpiecznymi od uzbrojonych po zęby bojowników. Lecz człowiek umie przystosować się do każdych warunków. Jewgienij Apostoł już dawno przestał żałować, że trafił do Fortu – dawnego prowincjonalnego miasteczka, które stało się centrum cywilizacji na tej pokrytej śniegiem...
więcej